Trek op isla navarinno

Vrijdag 08-02-2013
Vannacht heerlijk geslapen, droomde wel veel. Vanochtend is het regenachtig hier. Na een overheerlijk muesliontbijt, ben ik zeer voldaan naar het consulaat gestapt. Helaas hij was dicht. Ik heb een briefje opgehangen en hem bedankt voor gedane zaken en hem het pakket geschonken. Ik heb besloten na puerto williams er niet meer langs te gaan ik heb daar ook geen tijd voor. Ook vandaag doe ik het niet nog een keer. Het voelt wel dubbel, maar ik heb er wel alles aangedaan om hem te reclaimen. Ik heb mijn mob nr achter gelaten, de adressen waar ik verbleef achter gelaten. Kortom mijn best gedaan. Alleen is het mij niet gelukt om mij met mjn pakket te herenigen. Ik heb hem als het ware 2x verlorenhet voelt zuur, maar toch heb ik het geprobeerd en ben ik voor mijzelf opgekomen en heb ik het gedaan. Ik ga mij nu richte op puerto williams en de laatste trek die morgen gaat beginnen. Best spannend zo we mogen maar 10 kg ruim bagage meenemen en ongeveer 4 kg handbagage. Kortom mogelijk hebben we overgewicht, maar daar is rekening mee gehouden. Ook dat avontuur zullen we zien. Ik heb er zin in. Het was weer wachten vandaag in het huisje. Hetregende behoorlijk door. We hebben spelletjes gespeeld. Het spel biggen, en dan taalspelletjes zoals met de laatste lettergreep een nieuw woord maken of met de laatste letter van een genoemd dier een nieuw dier noemen. Wel erg gelachen en soms verzin je de meest gekke dierennamen. Dit hebben we tot aan het vliegveld volgehouden. Rond 1230 kwam de bus ons bij onze huisjes halen. We hadden het druk vanochtend ook met het regelen van het depot en het minimale in je rugzak mee nemen. Dit omdat we maar 10 kg ruim bagage mogen hebben en 4 kg handbagage. Het busje was wel lekker ruim alleen niet uitgelijnd. Dit betekend dat we al trillend het vliegveld bereikten. Op het vliegveld was het even wachten op iemand van de dap alvorens we konden inchecken dit deden we als groep, en we kregen een groot plastic kaartje als instapkaart. We zijn als groep ingecheckt, en kregen een 12e instapkaart. Ook al hadden we wat overgewicht en we hoefden niets bij te betalen, wat erg mooi is. Zo sparen we in ieder geval weer geld uit. Nu is het nog even wachten op het vliegtuig. Bij de gate hebben we zicht op straaljagers die stijgen en landen. We zullen zien hoe het verder gaat. Ik wacht rustig af en geniet van elk moment mij druk maken heeft geen zin, kost alleen energie. we werden naar de 2e gate doorverwezen, maar daar kwam alleen geen vliegtuig aan. Uiteindelijk werden we gewenkt door iemand, en werden we begeleid naar ons vliegtuig, een twin otter. Een 2 motorig propellor vliegtuigje, waar in totaal maar 19 mensen in konden. De bagage zat zowel voorin de punt als achter in het ruim. De vleugels waren hoog en daar kon ik onderdoor kijken. We zaten op oude leren stoelen zonder hoofdsteun. Er waren 2 piloten met leren jassen. De vlucht duurde maar een uur maar het is ontzettend leuk om in zo'n kist te vliegen. We vlogen in de wolken en zagen alleen iets bij het stijgen en landen. Hij had maar een korte landingsbaan nodig en landde soepel. het vliegveld is erg klein en het lijkt allemaal veel informeler. De bagage werd op een kar gelegd en je kon het daar vanaf pakken. We konden ook gewoon om het vliegtuig heen lopen, wat normaal niet kan. Echt leuk zo'n klein vliegveld. dit was gewoon genieten. Eenmaal vervoer gevonden gingen we met zijn allen in een bus met rugzakken, we waren net een blikje sardines. Bij het hostel bleek de kwaliteit aanmerkelijk minder dan wat er voor prijs afgesproken was. Onze reisleidster ging gauw op zoek naar een ander hostel om meer ruimte te creeeren. Er bleek in de eerste hostel zelfs nog een bed opgezet te moeten worden. Een paar van ons g ingen naar een ander hostel. Hier had ik een privekamer met badkamer. Heerlijk een kamer alleen. Daarna moesten er boodschapppen gehaald worden en benzine en werden de dragers definitief geregeld. Wat een gedoe het leek wel 10 kippen op een hok. Ik hield mij wat afzijdig, en probeerde mij er niet mee te bemoeien. Maar goed zelf wat inkopen gedaan, en een notenmix samengesteld. Daarna was het wachten op onze dragers die voornamelijk ons eten gaan sjouwen. Zij aten met ons mee. We hebben 4 mannen maurice, christian, pancho en john. 2 kwamen net terug uit de rotsen, waar zebeen klimroute aan het behaken waren. In ieder geval heerlijk gegeten. Morgenochtend gaan we met zijn allen naar het politiebureau, want we moeten daar ons melden voor de veligheid. Morgen gaan we rond 1000 lopen en duurt de tocht ongeveer 5 tot 6 uur lopen. Opnieuw een avontuur. Nu ga ik lekker slapen, en zie morgen wel. Morgen rond 700 op om rugzak te herschikken te ontbijten en om op tijd bij de anderen te zijn. het weer was regenachtig enin puertowilliaskan het snel veranderen. we hadden wat regen en wat bewolking. we zulle zien.

Zaterdag 09-02-2013
Vanochtend redelijk op tijd opgestaan. De dag begon met zon. Na het ontbijt, wit brood met. Am, gelukkig een beetje verrijjkt met kaas en notenmix. Maar goed. Rond 900 gingen we ons melden bij de politie. Daarna gingen de dragers alles inpakken, en wij starten rond 1000 met lopen. Ik was gewoon lekker rustig aan het lopen en keek om mij heen en genoot van de wilderniss. De trek begon in een prachtig oerbos, het eerste stuk heuvel op was een goed ontwikkeld pad, voor dagjes mensen om naar de top te lopen. In het begin liepen er wat honden met ons mee. Gedurende de stijging werden we zo nu en dan vergezeld door een blik op de beagle straight, terra del fuego, ushaia in argentinie en een blik op puerto williams zelf. De andere kant van de beagle straight is argentinie. De dragers zijn pancho, de leider hij is de broer van john, en maurice is een echte buitensporter is een goede vriend van allebei. Christian kennen ze nog niet zo goed. Hij doet deze route voor het eerst maar draagt goed. Een leuk koppel dragers. in de beagle straight was vroeger een gletsjer, zo'n 10000 jaar geleden. De wortels van de bomen groeien hier horizontaal en grijpen in elkaar, zodat ze in de stevige winden goede houvast hebben en niet losgerukt worden. Na het bos was het zoeken naar steenmannetjes en paaltjes met nummers, een herkenningspunt. Het terrein was echt alpien puinhellingen en af en toe bos. Wel werd dee weg vergezeld met een prachtig uitzicht over meren heen. Uieindelijk liep de route het bos in en zagen we het pad niet meer. We waren even aan het zoeken in het bos, en hadden al gauw zoiets van dit gaat hem niet worden. Ik MOet zeggen ik bleef erg rustig onder dit gebeuren. We liepen een stukje terug en pakten de route weer op. We wilden toen met waypoints verder, maar dat bleek ook niet het juiste pad te zijn. Uiteindelijk vonden we weer steenmannen die ons keurig de route wezen, en kwamen ook markeringen tegen. Ik merkte wel dat ik erg bewust aan het lopen was. Het pad was af en toe weggeerodeerd en moesten we over schuine puin en gruis hellingen lopen. We liepen veel schuin overzeer smalle paadjes, ook dwars over steen en puinhellingen heen. De route was zo gemarkeerd. Tijdens het lopen zag ik roosvormige cactusjes, of prachtige witte bloemen en soms mooie gele kleine paardbloemachtigen zeer levendig en sterk in het veld staan. Zo ging de route op en neer over puin en steen en gruis. Uiteindelijk waren we bij lago saltro een prachtig meer, waar het wat zompig is maar erg groen super mooi. Ik merkte verder vandaag dat ik er weer even in moest komen. Het eten is niet erg stevig, maar goed wel vulling. Zo hadden wij een broodje met kaas en een stuk paprika voor lunch. Het diner was pasta met gedroogde champignons, in champignonsaus en pinda's. In ieder geval wat koolhydraten met thee en een stukje chocolade voor toe. We moeten zien of we wel voldoende hebben. Het was erg gezellig na het eten hebben we nog wat gebabbeld met de dragers. Pancho is ook visser, hij vist naar king crab. Ze schijnen hier veel groter te zijn dan in alaska. Maurice studeert in santiago om zijn certificaat te halen zodat hij expedities over navarinno kan leiden, bij het klimmen, skien, langlaufen etc. Hij wil het hier ontwikkelen en dat het hele jaar door doen. Tijdens het diner was er een wervelende luchtshow van jonge condors, een prachtig gezicht. Ik denk dat mijn tent het na deze tocht echt heeft gehad, meerdere ritsen zijn kapot, doen het iet goed meer ik denk dat ik het tentdoek maar in chili weggooi, en de stokken en haringen bewaar. Ik mag op zoek naar een nieuwe trekkingstent voor 4 seizoenen. Ik moet zeggen vandaag was een mooie avontuurlijke dag en de nachtrust wordt opgevrolijkt met stromende beekjes om je heen. Heerlijk om te horen. Kortom het is gewoon genieten geblazen. Mrgen weer een dag en daroeg op. 700 ontbijt en 800 weg.

Zondag 10-02-2013
Vanochtend was het vroeg op en alles inpakken. Het was vroeg op om alles in te pakken. Het was weer warm vannacht, heb erg gezweet, en moest mídden in de nacht plassen. Nooit fijn om je slaapzal uit te gaan. Maar goed, verder wel heerlijk geslapen met het geruis van water op de achtergrond. Echt super om te horen. Vandaag heerlijk ontbijt met havermout. Tegen 800 verlieten wij het kanp en begonnen aan de trek van vandaag. Deze begon met een kim door een waterloop, over stenen heen omhoog. Het was weer zeer geconcentreerd lopen. Daarna was het een pas over en hadden we een prachtig uitzicht. Na een wandeling door wat puin en steen, en wat geklauter, kwamen we boven. Her hadden we een prachtig uitzicht over meren heen. Pancho een van onze dragers nm ons mee naar een mirrador, die op een topje van een berg was. Her hadden we prachtig uitzicht op de dientes, stenen die eruitzien als tanden, en konden we over meren heen uitkken naar de beagle straight. Echt super gaaf om te zien. Daarna weer door de stenen en rotsen heen terug naar de pas. Ik liep wat achter en was te ver naar links gegaan en kwam bij een heel stijl stuk uit. Mijn weg terug genavigeerd en uiteindelijk de weg naar de pas teruggevonden. Na deze eerste pas was het verder door steen en langs water omhoog naar paso australia, met uitzicht op lago del paso. Dit was prachtig. Maar ook hier was het weer goed opletten waar je je voeten neerzet, kortom erg meditatief wandelen. Het was minder inspannend dan gisteren. Gisteren moest ik echt opletten geen pas verkeerd te zetten of mjn aandacht te verliezen. Dit zou er namelijk voor zorgen dat ik uit kon glijden. Dat wilde ik niet. De route ging erna verder al klauterend, en van steen naar steen hoppend naar de laatste pas , langs prachtige meren. Ze zijn zo mooi helder en oms wat groen. Ze krijgen de groene kleur van het mos wat erin groeit. daarna was het. Naar beneden via de puin en steenhelling naar de kampeerplaats. Hier hebben we geluncht met crackers met kaas en een soort jam plak. Daarna gingen 2 mensen nog een topje doen. Dit betekende weer door het puin heen, en hier had ik geen zin meer in. Ik ben in het kamp gebleven en heb wat gebabbeld met pancho. Dt gaat met handen en voeten, maar toch kunnen we een hele conversatie houden. Het is hier,ouder dan gisteren. We hadden vandaag super veel geluk met het weer geen zuchtje wind, wat erg fijn was op die passen. Ik heb pancho wat foto's laten zien, en ben mijn dagboek aan het bijwerken. Straks nog wat lezen en heerlijk relaxen. Heerlijk niets hoeft en alles kan. Morgen hebben we weer een dag van ongeveer 5-6 uur lopen. Maar de omgeving is echt prachtig. Alleen zijn er op dit kamp best veel mugjes. Maar goed ook dat overleven we wel. De dag is nog niet over. Ik zie wel wat de dag nog brengt. Ik geniet in ieder geval volop. Vanmiddag leuk gesproken met pancho en de rest van onze dragers. Een beetje gelezen en op mijn ipad gespeeld en eindelijk gelezen. pancho wees ons op het geluid van een bever vlakbij het kamp. ik ben daar gaan kijken echt gaaf om een beverdam te zien en een echte bever rondjes in een poel te zien zwemmen. rond de meren zie je bij de oevers veel beverschade, wat minder. Goed is voor de natuur. Maar goed het was super om te zien. Pancho maakte later ook een lekker warm vuurtje, alleen rookte hij heel erg. Het avondeten was eerst wat rantsoen van aardappelpure en met vis en tomatensaus. Wat we klaarmaakten was onvoldoende, we bleken genoeg voedsel bij ons te hebben, waardoor we alle puree hebben opgemaakt en een soort rjst met rozijnen melkpoeder en nootjes als toe, en nog een stukje chocolade bij de benco. toen bleek het pas voldoende, zonder het rijsttoetje was het onvoldonde geweest. uiteindelijk hebben we genoeg gegeten met zijn allen, en is het op tijd naar bed, want daar is het ook warm. Morgen is het ongeveer 6 uur lopen en dit betekend ontbijt tussen 730 en 800 en 900 lopen. We kunnen rustig na het ontbijt de tent inpakken en dergelijke. Ik zal hiermee al voor het ontbijt beginnen, en om 700 op staan. Ben benieuwd wat we morgen tegenkomen. We helpen elkaar als het minder is en doen veel gezamenlijk en is de groep best sociaal. in ieder geval is het belangrijk dat de dragers voldoende eten krijgen, want zij werken hard. het blijkt dat er voldoende eten is maar dat de bedachte maaltijden minimaal zijn, en geen rekening is gehouden met de stevige trek van de dragers. maar ook dat komt voor elkaar, omdat we in ieder geval voor 6 dagen eten gekocht hebben. dus komen we goed uit. Het blijft een avontuur, en wassen doe ik een aantal dagen niet. Hiervoor wacht ik tot na de trek.

Maandag 11-02-2013
Vannacht lag ik wakker en was ik niet moe Genoeg, maar we heerlijk ontspannen. Vanochtend begon het met regen, na een heerlijk ontbijt was het inpakken en op weg. De trek ging vandaag weer door stenen heen vergezeld met prachtige uitzichten op meren. We moesten zo nu en dan klauteren en door stenen klimmen en dalen. Ondertussen zijn we langs een laguna escondida gelopen, naar paso ventarron. Het meest zuidelijkste puntje van de trek. Ook hier een prachtig uitzicht over meren en zeewater aan de andere kant van het eiland. Onderweg ernaar toe keek ik uit over meren en keek op dan weer rood en dan weer zwart gekleurde rotsen. Ook het landschap was erg bizar, het ene moment loop je door een bos te ploeteren door wat modder, en het volgende moment loop je door puin en steen te klauteren. Kortom de aandacht moest er weer bij Gehouden worden. Op een gegeven moment lipen we langs een meer en was de bewegwijzering wat onduidelijk, gelukkig wees pancho een van onze dragers ons de weg. We moesten door een bos stijl omhoog oranje lintjes volgen die om bomen gestrikt waren, daarna een stukje klauteren, en dan weer afdalen door moeras en stevige struiken waar je bijna niet doorkomt. Daalden we naar laguna hermosa. Ook weer een prachtig meer. Het water uit deze meren kan ik in ieder geval gewoon drinken. Zonder problemen. Vervolgens ging de trek weer verder naar laguna martillo. Hier gingen we kamperen. Onderweg was het weer zo warm geworden dat de regenjas úitkon. Eenmaal de tent opgezet en ingericht begon het te regenen. Dit duurde even. Nu een paar uur later regent het opnieuw en zijn we de tent ingekropen, waar ik een boekje lees en mijn dagboek bijwerk. Ik merk dat het lastig is om te beschrijven wat ik zie, het is zo uiteenlopend en mooi. Maar de regen die we nu hebben is echt patagonisch weer. We hebben best veel eten nog over, dus vanavond lekker koken. Alleen regent het, dus het koken wordt wat minder fun, maar ook dat komt wel goed. Mogelijk stopt de regen straks op tijd zodat we even kunnen koken. Het is even afwachten, maar het komt wel goed. Wel weer een belevenis. We hebben in de regen gekookt, we konden niet al teveel maken, maar een ieder heeft thee en 2 bordjes gehad. Ik hoop maar dat onze dragers genoeg gegeten hebben. Zij hebben in ieder geval een pak hartkeks extra gekregen. Uit beleefdheid zeggen ze dat ze genoeg hebben gehad. Hierna was het op tijd de tent weer in door de achterdeur. Ook dat is gelukt zonder al teveel nattigheid in de tent te krijgen. Dit is het echte patagonische weer. Alles in de slaapzak om droog te houden. Er loopt wel een beetje water de tent in, masr in de slaapzak is het droog en warm. Ook dit overleven we wel. In ieder geval op mijn ipad schrijven in mijn slaapzak, en luisteren naar het muziek van de regen. Het is afwachten wat er gaat gebeuren qua weer. Tot nu toe hebben we mazzel gehad. Het is wel lekker warm in de tent en in de slaapzak. Ben benieuwd wat komen gaat. Morgen weer een dag. ik ga nog wat lezen denk ik en dan slapen en hopen dat ik er morgen pas weervuit hoef.

Dinsdag 12-02-2013
Vannacht had het behoorlijk huisgehouden, het bleef maar regenen en waaien. Vannochtend bleek er wat water in de tent te zijn het grondzeil was wat nat en de slaapzak was aan de buitenkant nat geworden. Vanochtend bij het ontbijt was het koud, het regende en alles moest nat ingepakt worden. Het sneeuwde zelfs even. Dit betekende alles aan en rugzak inpakken met koude handen. Zelfs het ontbijt met zeer koude handen was lastig, maar lukte wel. Daarna gingen we al gauw op weg ook omdat het fris was en we warm moesten lopen. Vandaag werd ik weer verrast door prachtige uitzichten en veranderlijk landschap en genoot ik van elk moment. Wel had ik mij in de ochtend wat geergerd, wat in mijn kop bleef hangen. Maar de natuur deed dat snel verdwijnen. Onderweg bleef het regenen. Dit betekende veel nattigheid. De route ging eerst langs lago martilla, door moerasachtig landschap en modder, daarna gingen we naar een eerste pasje door het bos omhoog. het bleef regenen. Ook vandaag werd de route weer afgewisseld door puinhellingen waar we doorheen moesten. De trek was niet altijd duidelijk gemarkeerd en was de route even zoeken, maar algauw zag je een steenman, of een oranje lintje of een rode streep als bewegwijzering. We hadden vandaag veel modder en het was dan ook af en toe modderhappen of klauteren via boomstronken naar beneden bij een stijl stukje. Bij een stapje was ik wat uitgegleden, en had ik een klein schouderincident. Dit was al snel verholpen, waarna ik weer verder kon. Maar ik was wel in de modder gevallen en moest even blijven liggen. Kortom mijn regenpak heeft mij goed gehouden. ook kon ik niet genoeg drinken, de slang van mjn waterzak zat ergens dubbel, na dit gecorrigeerd te hebben ging het goed. Na wat eide gingen we via een modderig paadje door bos omhoog. Hier kwamen we bij een stukje rots waar we moesten klauteren, of via een modderpad erlangs, ik ben via mos omhoog gegaan, wat prima ging. Ik had geen zin om via de modder te gaan. Daarboven hebben we heerlijk geluncht met crackers en beleg. Smeerkaas, worst en een soort caramelcreme, En een soort jamgelei. In ieder geval voldoende om ermee door te gaan. Na dit klimmetje, gingen we weer struikelend over bomen en door een prachtig bos, deze kwam uit op een mooi puinveld die overgestoken moest worden om de pas de virginia te bereiken. Onderweg was de zon even gaan schijnen, en had ik mijn zonnebril nodig. Eenmaal boven bleek de top van de pas aan het eind van een groot steenveld te zijn. De steenmannen wezen ons in dit veld de weg. Onderwijl had pancho ons al eerder verlaten, hij moest weg om naar santiago te gaan, een echte buitenman. Het was super om hem in de groep te hebben, hij vertelde wat we zagen en liep met ons mee, zodat we niet verkeerd konden gaan. nu verder naar de top van de virginiapas ineens werden we overvallen door een sneeuwstorm, deze hadden we onderweg naar boven ook al wat gehad. Deze zorgde ervoor dat we weinig zicht hadden en nauwelijks 50m voor ons konden kijken. We bleven bijelkaar. Een groepslid was door haar knie gegaan, en we bleven bij haar in de buurt. Zo zoekend vonden we de steenmannen, en 1 van onze dragers was op ons aan het wachten voor de afdaling. Dit was namelijk door een puinhelling naarbeneden skiend over een soort pad. Dit voelde als dansen. Intussen was het opgeklaard en scheen de zon volop. Echt het soort weer wat je hier kan verwachten, maar wel bizar, het ene moment wind en sneeuw en regen en de volgende schijnt de zon weer. Ook hier kregen we steeds meer zicht op een meer, lago quanaco en konden we het water van de beagle streat zien zo mooi. En ook weer erg bizar. Eenmaal beneden gekomen door het puin. Ronden we het meer en ging de route verder over gras, en kwamen we bij een bos uit. Hier moesten wij doorheen, en intussen was het weer gaan regenen, zo wispelturig als het weer kan zijn. Dit bos was ook weer vol met modder, en aan het eind was het over beekjes heen gaan en konden we een campingplaats zoeken. de campingplaatsen waren eigenlijk in het bos onder lago guanaco. Het duurde even en het was droog. Dus begonnen we met alles droog te laten worden en stalden we alles uit. Intussen genoten we van soep en thee. Ook zorgden we dat de dragers voldoende kregen. Niet lang daarna begonnen we met koken, dit keer gingen alle droogmaaltijden op. Er was meer dan voldoende eten voor iedereen. Ik heb heerlijk gegeten. Daarna heb ik nog heerlijk gebabbeld met de dragers. Dit was super leuk. Maurice is een leuke gast, hij wil de mogelijkheden van puerto williams ontdekken, en laten zien aan de bewoners. Hij wil iets aan ecotoerisme doen. Echt super. Gewoon mooi om te horen als iets uit het hart komt. Vanavond de laatste nacht helaas. Het gevoel van ruimte en vrijheid vind ik heerlijk. onze dragers vonden dat het eten eerlijk verdeeld werd en zij ook voldoende kregen, en zij ook enorm gewaardeerd werden. Dat was leuk om te horen. Zij werken ook hard voor ons en verdienen iets extra's. Ook ben ik van mening dat ze iets extra's aan de tocht toevoegen. Zij geven ons info over hoe de route loopt. Mogelijk gaat een van hen morgen voorop lopen, omdat je makkelijk kan verdwalen en d route moeilijk is aan gegeven volgens hun. Dit vind ik gewoon gaaf. Ook dat e even op ons wachten en ervoor zorgen dat wij heelhuids aankomen in puerto williams. Dat vind ik gewoon mooi. Kortom het was weer een mooie avontuurlijke dag. Gelukkig is het bij het eten doog gebleven. Nu het bedtijd is begint het met regenen. kortom precies op tijd. Ben benieuwd wat morgen brengt. Het is hier gewoon zo puur en mooi, gewoon genieten geblazen. ook een hele ervaring om een keer een trek met dragers te doen. Zij voegen zoveel toe en weten veel over de omgeving. Morgen de laatste trekkingdag. Daarna hebben we hier nog een dag om iets leuks te doen, ben benieuwd. Die info kwam ook van onze dragers. Morgen weer een dag. Er is zoveel te beleveven en zien van prachtige bloemen en begroeing, dat ik soms niet weet waar ik moet beginnen om het een en ander te beschrijven. Wat ik jammer vindt is dat een aantal van de groep de dragers wantrouwen en ze ook zo benaderen. Wij hebben ze gehuurd om voor ons te dragen, en werken voor ons. Maar ze doen veel meer. Ze werken hard, en mogen daar ook naar behandeld worden met respect. kortom ze krijgen extra eten, en wij iets minder, maar een aantal van ons zorgde ervoor dat ze voldoende kregen, en dat hoort ook zo. Ze zijn deel van ons gezelschap en zijn gelijkwaardig. Zij zijn eigenlijk meer dan dat, zij zorgen ervoor dat we niet verdwalen. Of op moeilijke stukken wachten ze op ons, of degene die achteraan lopen, om ook hun de juiste weg te wijzen. Dat is gewoon super. Zij overzien alles, en mogen daar ook Naar beloond worden. Gelukkig denkt onze reisleidster er hetzelfde over. Ik heb veel respect voor ze, en vond dat ze de trek enorm verrijkt en een toegevoegde waarde hadden. Al was het niet zichtbaar. Nu maar zien wat er morgen gebeurt.

Woensdag 13-02-2013
Vannacht had ik goed geslapen, en de tent was redelijk droog gebleven. Ook had het nauwelijks geregend. Het was wel kóud. Je adem kon je zien. Het uitzicht was prachtig. Ik had een heerlijk ontbijt met havermout perzikstukjes en nesquick. thee en nesquick met heet water. in Ieder geval voldoende om op te kunnen lopen. degene die last heeft van der knie, had ook een goede nacht gehad. zij moest even op gang komen. De jongens namen de leiding. De ochtend begon wat trager, en ik was als laatste klaar. Een enkeling werd wat onrustig en maanden mij tot opschieten. Ik heb mij hier niets van aangetrokken, en ben in mijn tempo rustig verder gegaan. Ik laat mij niet opjutten. Als ik daar in mee ga dan maak Ik fouten, en gun ik mij geen rustige start, weet ik uit ervaring. het duurde wat langer voordat ik alles kon inpakken omdat ik ook het ontbijt opruimde. wel is het vervelend dat het gebeurt, alsof we op moeten schieten. Ik vond het nergens voor nodig. Ook werd er vanochtend van alles voor de geblesseerde beslist, zonder haar in haar waarde te laten, dat vond ik niet fair. Ik weet hoe ze zich voelde, ik had hetzelfde ervaren tijdens mijn trektocht in lapland. in ieder geval toen ik klaar was gingen we lopen. zelfs onze reisleidster vond dit vervelend. nou goed ik bleef wat achteraan, zodat ik ookdaar eventueel tot steun kon zijn. uiteidelijk, vond men dat zij de groep in gevaar bracht, dat was in mijn ogen niet zo op die manier. maar het was wel goed dat e haarrugzak afgaf, en de belangrijkste dingenbij de hand kon houden. Nu veder over de trek van vandaag. het was veel blubberlopen. we begonnen een soort open vlakte te doorkruisen, en doken daarna het bos in. Hier was het weer klauteren over boomstammen en werd de route heel subtiel aangegeven met pijlen in de stronken van omgezaagde bomen gezaagd, gaaf om te zien. verde met steenmannen en rode strepen her en der. nadat de rugzak is afgegeven zijn we in 2 groepen gesplitst een snelle, die een taxi regelde, en een langzame die meeging met de persoon die van haar knie last had. ik had mij hierbij aangesloten. maurice een van onze dragers vertelde een hoop over het bos, over eetbare planten en liet mij verschillende dingen proeven. hier een aantal van zijn verhalen terwijl wij door het bos liepen. de struik mata negra werd gebruikt door de yamana, de oorspronkelijke indianen en bewoners van navarino om pijlen en de boog te maken. Het bos heeft zo vele dingen die je kan eten. Zo heb je de bes van de calafate, en het verhaal gaat dat als je dat eet je weer terugkomt naar navarino. Maurice had het mij gegeven, en zei dat hij dat van john moest doen. Op zich wel grappig. Maar nu verde zi is er indian bread. Dit is een schimmel die op deboom leeft, de boom ervaart dit als een aanval en gaat ertegen vechten,en vormt dan een soort noot waar het gele indianen brood op groeit. Dit kun je eten. Ik heb het geproefd, het smaakt nergens naar maar heeft wel vocht in zich, en de oorspronkelijke bewoners aten dat veel, vandaar de naam indianen brood. maurice weet echt veel, zo vertelde hij ook over het mos wat op de bomen groeit. de bomen zijn erg oud en ook al staan ze niet aan zee, ze worden toch door de beagle gevoed, door de wind. wat er gebeurt als het waait, is dat er voedingstoffen bovenop de golven terechtkomt, de wind neemt deze mee, en de voedingstoffen landen in mosjes op de bomen. dit heet old men's beard. hetmos houdt de voedingstoffenvast, enals het regent dalende voedingstoffen naar de bomen, en deze zuigen ze dan op. De oorspronkelijke bewoners hadden het voedsel wat het bosboodniet op nummer 1 van hun voedsellijst staan. Op nummer 1 staan zeeleeuwen, nr2 is het voedsel wat de zee hun verder biedt aan zeewier vis eking crab etc, en als derde pas het voedsel uit het bos. van de zeeleeuwen gebruikte ze eigenlijk alles, er bleef niets over. De mannen jaagden op de zeeleeuwen, en de vrouwen haalde al het voedsel uit de zee en het bos. Ik vind het gewoon boeiend om dit te horen, omdat dan ook het bos nog meer tót leven komt. navarino is niet vuurland maakt eigenlijk deel uit van een eilandengroep die kaap hoorn heet. na het bos kwam er een afdaling over een soort gruispad en dit bracht ons bij de slotpaal van de tocht. daarna was het afdalen door eenveld met wat struiken en omgevallenboomstronken, die wat mossig en drassig was. hier moesten we al klimmend over de boomstronken, ik zakte op een gegeven moment met mijn been door mul hout. maar goed niets bezeerd, en we gingeverder door een klein stukje bos, wat ons naar een weg bracht. Eenmaal op de weg moesten we nog lopen naar een verlaten kingcrab verwerkings fabriek. Alhier kwam een busje degene halen met de geblesseerde knie. Hier feliciteerde de jongens, onze dragers ons met het behalen van de tocht. onze rugzakken konden mee met de auto en ik liep met mijn tentmaat en one dragers richting het hostel. Over een. Oad langs de kust, op zich een prachtige route, waar veel vogels langs te zien waren. Ik heb genoten. Tot onze verbazing kwam het busje terug om onze dragers en ons terug te brengen. Dit was echt super gaaf. Eenmaal in het hostel was onze reisleidster bezig om wat plekken te regelen. Het hostel daar was niet zo ruim, en er moesten nog 5 andere plekken gevonden worden. een van onze dragers bleek een hostel te hebben, aan het einde van het dorp. nadat onze reisleidster die bekeken had nam ik met nog 4 anderen intrek in deze plek. Maurice was ent super blij met zijn tent, en ik was blij dat hij er nog iets mee kon. Dit hostel is eigendom van christian, hij blijkt een afstammelingte zijn van de oorspronkelijke ewoners. zijn oma blijkt de laatst levende van de oorspronkelijke bewoners te zijn. het hostel lag in villa ukika. een groep huizen speciaal voor de oorspronkelijke bewoners en hun afstammelingen. echt erg leuk om daar te zijn. Het is een huiselijke hostel, wat verwarmd wordt met houtkachels. Hier konden we alle natte spullen buiten goed laten drogen. Het allerbelangrijkste een douche, waar ik mijn haren kon wassen en sinds een week heerlijk heb kunnen wassen. wat is dit een genot zeg. er was zelfs hnaast shampoo ook conitioner aanwezig voor mijn haren echt heerlijk. ik voelde mij gelijk weer meer vrouw, ik kon mijn lokken weer laten zien. Heerlijjk gewoon. Her werd een heerlijke lunch van verse zelfhekweekte sla,advocado en paprika klargemakt met brood en wat vlees met verse kruiden. Op zich ben ik geen vleeseter, maar dit keer kon ik het niet laten. Ook nog een heerlijke soep met kruiden. nou ja een heerlijke maaltijd. Verder was het theedrinken in de zon die scheen en gewoon genieten en bijkomen, heerlijk zo'n dag. daarna heerlij gegeten in het restaurant. ondertussen werd er geprobeerd om een excursie voor morgen te regelen. dit bleek lastig dan gedacht. uiteindelijk gaan we morgen met een groep naar de botanische tuinenen gaan we in de middag net drie man paardrijden. de eigenaar van het hostel waar ik verblijf leidt deze tocht. en in de avond maakt cristian in zijn hostel een buffet klaar waar wij van gaan genieten. ik heb de dragers nogmaals bedankt voor hun inzet en op mjn beurt kreeg ik te horen dat ze het fijn vonden dat ik het eten voor hun verzorgden en zorgdedat ze voldoende kregen, dat vonden ze gewoon leuk. ik had dit nietverwacht aar het was een compliment die ik zeker in ontvangst heb genomen. kortom morgen uitslapen en nu slapen in een bed en om 900 ontbijt. In ieder geval is het gewoon genieten geblazen. Ben benieuwd hoe het morgen verder draagt. de naam van het hostel is een soort vogel. Nu genoeg verteld en ga ik lekker slapen. Ik was nog vergeten te vertellen dat we tijdens de tocht soms last hadden vab muggen, kortom ik heb op verschillende plekken jeuk, maar ook dat is niet erg. De uitzichten en de natuur maakt veel goed. Wij hebben tijdens de tocht veel mazzel met het weer gehad. De wind maakte het veelal koud. We hebben eigenlijk maar 2 dagen het patagonische weer gehad. Ook tijdens deze trek wisselde het weer tijdens de trek op dinsdag. Het wisselde van regen naar sneeuw naar zon. Maar goed dat hoort er allemaal bij. Bebenieuwd wat nog komen gaat.

Donderdag 14-02-2013
Ik hebheerlijk geslapen, er was aan het BEgin behoorlijk wat lawaai. maar goed ook daar val ik uiteindelijk bij in slaap. Vandaag de botanische tuin en een stuk paardrijden. Als afsluiting gaan we genieten van een buffet bij christian, een van onze dragers. Vanochtend heerlijk ontbeten met vers brood, ei sla, advocado kaas en jam, en dan op ons gemak naar het andere hostel gelopen. Onderweg heb ik genoten van het prachtige licht in de lucht. We zijn daar met 10 man richting de botanische tuin gelopen. dit was een wandeling langs de weg en de kustlijn, mooi om de bomen te zien, en ik genoot van de vogels die ik zag en van de wandeling en verschillende gesprekken met medegroepsgenoten. het was eigenlijk lekker om zonder volle rugzak te kunnen lopen. onderweg kwamen we de honden tegen die een heel stuk met ons mee waren gelopen. deze waren heerlijk aan het dollen. onderweg ook met onze reisleidster gesproken en zij ei dat ze blij was dat ik de rol op mij had genomen om ervoor te zorgen dat de dragers aan hun trekken kwamen. ik heb het stil en graag vervuld. eenmaaij de botanische tuin, bleek je deze niet zonder gids ts mogen bezoeken, omdat ze bezig waren verschillende experimenten uit te voeren en ze die niet wilden verstoren. helaas ging dit niet door. daarna heerlijk teruggewandeld en hebben we in een duur ogende lodge een kop koffie gedronken. het leuke hier was dat je de paarden op het golfbaantje zag lopen, tegen een prachtige achtergrond. in deze lodge hadden ze een kano van de yaghan people nagemaakt. het schijnt dat de hele familie hierin voer, de vrouw ging vissen naar mosselen en andere dinen uit de zee, en de kinderen zorgden dat het vuur in de kano aanbleef, en de man ging uit vissen. op zich erg bijzonder. de kano was gemaakt uit een boom, en aan elkaar gebonden. erg bijzonder om te zien. daarna ging ik samen met onze reisleidster paardrijden, helaas ging dit niet door volgens christian vanwege het weer. ik vermoed dat hij er eigenlijk geen tijd voor had, maar dat was op zich oke. hier een kop koffie/ thee gedronken. daarna heb ik nog even ervaringen uitgewisseld met 2 duitse dames die de trekking gelijk met ons hadden gedaan. erg leuk om te doen. daarna ben ik met mijn tentmaat op pad gegaan. wij Wilden even in de souvenirwinkel van maurice kijken. deze was op dat moment nog dicht en zijn naar het museum gegaan. Dit was op zich erg interessant over de yaghan/yamana en hun leven. Er was een volledige engelstalige gids die alles uitlegde. Deze heb ik uiteindelijk gefotografeerd om te lezen. je zag hoe ze leefden welke mythes ze hadden, en het vertelde veel over deze bevolkingsgroep. zeer boeiend. Je had er ook een prachtig uitzichtpunt in de toren die uitkeek over de baai. Daarna zijn we teruggelopen naar de souvenirwinkel en heb ik een t-shirt gekocht, en kreeg ik een koelkastmagneet van maurice. terwijl daar waren barstte de hemel letterlijk open met een stevige hagelbui. deze hadden wij gelukkig net gemist. we hadden de bui even afgewacht en zijn naar het hostel teruggegaan na een paar inkopen gedaan te hebben. in het hostel heb ik mijn rugzak opnieuw ingepakt en heb ik verdér gerelaxt en wat gelezen. totdat we gingen een. voor het eten had christian heel erg zijn best gedaan, en allerlei lekkere dingen uit zijn kleine keuken getoverd. Het was echt allemaal super lekker. Het was ook een leuke avond en een leuke afsluiting van deze trek. Christian liet ook nog een handwerkman langskomen om wat souvenirs te tonen, het waren mooie dingen, maar niet voor mij. Ik was met mattias breiter aann de praat geraakt, een filmmaker en fotograaf voor national geographic. Hij was erbij toen 'grizzly man' werd gedood door een beer. Hij vertelde hoe het echt was. Hij schijnt ook een beerbioloog te zijn. Eigenlijk is hij een explorer in dienst van. Hij vertelde over alaska en heeft vele expedities gedaan en gedotografeerd, klimt en is een echte buitenman. Een zeer interessante man. Hij heeft mij uitgenodigd om een keer mee te komen als hij research doet voor mogelijke filmplekken in de wildernis. een boeiende man die graag buiten is. Ik heb geen idee waar het naartoe leidt maar zulke contacten zijn nooit weg. hij liet mij prachtige foto's zien van alaska, lijkt mij mooi om een keer naar toe te gaan wanneer geen idee, maar dromen zijn nooit weg om te hebben en contacten die je de weg kunnen wijzen ook niet. kortom het was super gezellig en een leuke avond. ik heb heerlijk met matthias zitten babbelen. nu is het weer tijd om te gaan slapen. morgen start de terugtocht naar nederland. ben benieuwd iberia schijnt failliet te zijn. ik wacht af en weet dat ik thuis kom. de eerste stap is terugkomen in punta arenas, en dan kijken we weer verder.

Vrijdag 15-02-2013
vannacht goed geslapen, en weer op tijd wakker. Het ontbijt bestond uit de mogelijkheid van havermout, jam vers brood, crackers, beetje kaas thee en nesquick. daarnaast had ik nog een appel. kortom voldoende eten om te eten. Ik heb in ieder geval heerlijk ontbeten. Daarna was het rustig wachten in de zon op de taxi, die ons kwam halen om naar het vliegveld te gaan. Intussen kreeg ik van mattias de uitnodiging om naar alaska te komen. Het is een idee om te onthouden ik zal wel zien, in ieder geval handig om zo'n contact te hebben. Het was heerlijk om nog van de ruimte en openheid te genieten terwijl ik wachtte op de taxi. de zon scheen en ik heb ook nog op een bankje in de zon gezeten en gelezen. de taxi was er gauw, eenmaal bij de anderen waren we weer voor even sardientjes in een blikje. eenmaal op het vliegveld, moesten we even wachten op het inchecken. dit gebeurde in een kamer waardoor je ook naar de 'bagageband', een kar met een hoop bagage, en het vliegtuig kon lopen. Hier begon het inchecken je noemde je naam en deze werd op een uitgeprinte lijst omcirkeld. Zo ging het bij alle passagiers, je bagage werd op een losse weegschaal, die nog net electronisch was gewogen, en daarna op de bagagekar buiten gelegd. Dit keer was het een groter vliegtuig van artic airways. Alle passagiers die eruit kwamen gingen door dezelfde incheckkamer naar de wachtruimte waar wij aan het wachten waren. Intussen werd het vlegtuig uit geladen. Alles werd op de grond gezet, ze hadden namelijk 2 bagagekarren die al vol lagen met bagage van de vertrekkende passagiers en meer adden ze niet. Nadat het ruim geleegd was rd de bagage vn de nieuwe passagiers over de baggage van de aankomende passagiers in het ruim geladen. Intussen steeg de spanning in de wachtruimte, mensen wilden hun bagage hebben, en mensen wilden naar het vliegtuig. Maar als eerste moesten de passagiers die wat later aan waren gekomen nog inchecken. Zij werden per naam persoonlijk geroepen. dit moest eerts gebeuren. Daarna mochten de eerste 10 passagiers hun bagage uitzoeken uit de hoop die intussen bij het kamertje was aangekomen. Je moet je voorstellen dat dit allemaal met de hand gebeurd. Deze mensen moesten ook weer door de incheckkamer naar buiten en weer terug. Intussen steeg de spanning, want mensen wisten niet precies wat de bedoeling was. Intussen was de vertrektijd ook later geworden. kortom een soort van georganiseerde chaos, ik vond het puur leedvermaak om dit allemaal te observeren. dit ging nog een paar keer door, en toen kwam het sein dat we mochten boarden. Eenmaal in het vliegtuig, had ik een plekje bij het raam. Tijdens de vlucht was het licht bewolkt, en kon ik af en toe zien waar we overheen vlogen. De vlucht verliep soepel, en we kregen een snoepje onderweg. Na 40 min landde hij in punta arenas. Alhier kwamen onze rugzakken als eerste op de band, en ging alles vrij snel. Nu moest er nog vervoer gevonden worden naar onze appartementjes. Dit bleek een publiek busje te zijn, en wij zaten er letterlijk als sardientjes in een blikje in opgevouwen. Eenmaal terug was het even koffie en thee drinken. Ik heb in ieder geval mijn blog bijgewrkt. Zo direct ga ik douchen en schone kleren aan doen en nog wat voor de lunch opzoeken. Dan moet ik nog alles inpakken voor de vlucht. Vanavond gaan we luxe uit eten in een hotel, en dan is het morgen vroeg op op de weg terug naaR huis. Infeite is de eerste staP genomen. Het spannendste was of het niet te hard waaide, en of de vlucht wel ging vanaf puerto willims. die horde is genomen. verder kijk ik wel wat ik nog verder ga beleven vandaag. in ieder geval zijn we veilig terug in punta Renas en bereidden onze terugkeer naar huis voor. Er zullen nog 2 stukjes volgen over de reis terug naar huis, en dan is deze reis ook al weer voorbij. ik moet eggen een zeer mooie reis en bijzondere trektochten vol belevenissen en ervaringen. tot gauw.
Trouwens het voelt heerlijk om weer schoon ruikende kleren aan te hebben, en weer helemaal fris te zijn. Vanavond heerlijk gegeten in een soort engelsachtig restaurant. We kregen allerlei hapjes vooraf aan tafel, hoofdgerecht was voor mij zalm met sla en wat friet, en als toe huisgemaakte pistacheijs met kasaardbeien. Ik moet zeggen dat ik de laatste dagen overdadig gegeten heb. Nuis het erg kort slapen en moeten we eiegenlijk gelijk weer in het nederlandse ritme komen. We moeten rond 400 op en 500 komt de bus ons halen om ons naar het vliegveld te brengen. de sterren staan zeer talrijk aan de hemel. de laatste paar dagen hebben we zeer veel gegeten, dat wordt weer trainen. bij het eten waren mooie woorden gezegd over de reis en ieders bijdrage aan de reis. die woorden raakten mij, en ik merkte daarbij dat ik het eigenlijk in het Begin best moeilijk vond om mijn plek te vinden en de socialiteit naar elkaar toe was er weldegelijk, even checken hoe het met een ider gaat. ik merkte dat ik toch wel een leeftijd genoot miste, en dat mijn kracht soms zat in het ets doen, als ghet een en ader al geregeld werd. ik liet dit gebeuren, misschien had ik vaker mijn mening moeten laten horen. maar eigenlijk handelde ik in stilte zonder het te vragen ik deed gewoon, en was wat meer op de achtergrond en observeerde meer. ondanks dat was het een prachtige reis die ik niet had willen missen. maar het werkelijk delen met iemand is wel erg waardevol, en dat heb ik in het diepste van mijn hart eigenlijk gemist. nu ga ik slapen en over een paar uur begint de terugreis echt.